Vooruit heeft zijn slag thuisgehaald me de gratis gezonde schoolmaaltijden. De voeding van kinderen is behoort tot de taken van de ouders en dit stelt in het overgrote deel van de gevallen geen probleem. Vooruit (en N-VA in haar kielzog) zijn er echter op gebeten de staat hoe langer hoe meer in de opvoeding te laten tussenkomen. De gratis schoolmaaltijden zijn hiervoor een paard van Troje. Vooruit en N-VAj baseren zich hiervoor op anekdotische voorbeelden van probleemgezinnen. Dit is in een liberale rechtstaat zoals België niet aanvaardbaar. Het staat bovendien symbool voor een deelstaatregering die vooral niet wil besparen maar gezellig wil doorgaan met zijn subsidiepolitiek, ten kosten van het begrotingsevenwicht in België.
De steeds verder gaande verstaatsing van de verhouding tussen ouder en kind neemt ondertussen schrikwekkende proporties aan. De kwaliteit van het onderwijs neemt wel een duik, maar er bestaan wel tig organisaties die zich om het welzijn van de kinderen bekommeren (van CLB's over OCJ's tot vertrouwenscentra kindermishandeling). Of ze effectieve hulp bieden, is een ander paar mouwen. De jaarlijkse kostprijs ligt wel rond de 2 miljard euro, maar de schoolprestaties gaan jaar na jaar achteruit terwijl het onbehagen onder de kinderen stijgt. Het is dus hoog tijd om het hele stelsel grondig tegen het licht te houden. Zo begeven OCJ's en vertrouwenscentra kindermishandeling (VK) zich op hetzelfde terrein, zij het dat de VK's zich richten op kindermishandeling richten. Dit begrip wordt echter zodanig ruim opgevat, dat de VK's de facto hetzelfde werk doen als de OCJ's. Waarbij dan ook nog eens het stigma van kindermishandeling op de rug van de ouders en de kinderen worden gekleefd. Pikant detail: VK's zijn ingebed in lokale centra voor kinderpsychiatrie, maar kunnen geen hulp bieden bij accute problemen. Waar dient zo'n instelling dan voor?
Bovendien geeft het hierboven beschreven systeem aanleiding tot misbruiken. Er is geen degelijke controle op de tussenkomsten: de jeugdrechtbanken volgen blindelings de hulpverlening. Dit heeft in Nederland aanleiding gegeven tot regelrechte drama's in de nasleep van het toeslagenschandaal.
We kunnen dus besluiten dat een grondige bezinning nodig is over de aanpak van problemen die kinderen ondervinden. De ouders zijn de eerstelijnszorgers, maar zij hebben af en toe wel eens ondersteuning nodig. Laat die ondersteuning dan ook efficiënt en doelmatig zijn, en vooral niet gebaseerd zijn op het met de vinger wijzen naar de ouders. Respecteer de fundamentele rechten en vrijheden van gezinnen, zoals het in een liberale rechtstaat beaamt.
Philippe Herbosch
Reactie plaatsen
Reacties